Καμύ, συνέχεια..
"... Ακούγοντας πράγματι τις φωνές της χαράς που ανέβαιναν απ την πόλη, ο Ριέ αναλογιζόταν ότι αυτή η χαρά ήταν πάντοτε απειλούμενη. Γιατί γνώριζε αυτό που το χαρούμενο πλήθος αγνοούσε και που μπορεί κανείς να διαβάσει στα βιβλία, ότι δηλαδή ο βάκιλος της πανούκλας δεν πεθαίνει, ούτε εξαφανίζεται ποτέ. Ότι μπορεί να μένει ναρκωμένος δεκάδες χρόνια μέσα στα έπιπλα και στα υφάσματα, ότι περιμένει υπομονετικά μέσα στα δωμάτια, τα υπόγεια, τα μπαούλα, τα μαντήλια και τα παλιόχαρτα, και ότι ίσως θα ξαναρχόταν κάποτε η μέρα που, για μεγάλη δυστυχία και μάθημα των ανθρώπων, η πανούκλα θα ξυπνούσε πάλι τους ποντικούς της και θα τους έστελνε να ψοφήσουν μέσα σε μια ευτυχισμένη πόλη."
Αλμπέρ Καμύ, Η πανούκλα
Η σημασία των συναισθημάτων σε μια γενοκτονία
-
Φίλε Πιτσιρίκο, Όλα είναι φράγκα για τους φιλελεύθερους. Γι’ αυτό και δεν
μου κάνει καμία εντύπωση ότι οι φιλελέδες είναι πάντα εναντίον κάθε
πολέμου, εκ...
2 hours ago
No comments:
Post a Comment