Δυό και δυό

Τα λόγια του Καμύ μου φαίνονται τελευταία όλο και περισσότερο επίκαιρα..

".. Επειδή μ αυτόν τον τρόπο η πανούκλα γινόταν καθήκον για κάποιους, αποκαλύφθηκε σαν αυτό που ήταν πραγματικά, δηλαδή μια υπόθεση όλων μας.
Αυτό είναι βέβαια καλό. Αλλά δεν συγχαίρει κανείς ένα δάσκαλο επειδή διδάσκει ότι δυό και δυό κάνουν τέσσερα. Ίσως θα τον συγχαρεί επειδή διάλεξε αυτό το ωραίο επάγγελμα. ... ... Αλλά έρχεται πάντοτε μια στιγμή μέσα στην ιστορία, όπου αυτός που τολμάει να πει ότι δυό και δυό κάνουν τέσσερα τιμωρείται με θάνατο. Ο δάσκαλος το ξέρει αυτό καλά. Και το ερώτημα δεν είναι να ξέρουμε ποια είναι η ανταμοιβή, ή η τιμωρία που περιμένει αυτή τη συλλογιστική. Το ερώτημα είναι να ξέρουμε τελικά αν δυό και δυό κάνουν τέσσερα, ή όχι. Για εκείνους από τους συμπολίτες μας που διακινδύνευαν τότε τη ζωή τους, το θέμα ήταν ν αποφασίσουν αν βρίσκονταν μέσα στην πανούκλα ή όχι και αν έπρεπε - ναι ή όχι - ν αγωνιστούν ενάντιά της.
Πολλοί από τους καινούργιους ηθικολόγους της πόλης μας υποστήριζαν λοιπόν ότι όλα είναι τελείως ανώφελα και ότι θα 'πρεπε απλά να πέσουμε στα γόνατα...."

Αλμπερ Καμύ, Η πανούκλα