Θ’ αφήσω τις δουλειές και τις αναβολές
θα πάρω τη ζωή μου να πάω στις εξοχές
στα καθαρά νερά σε ρέματα βαθειά
θ’ ανοίξω τα φτερά μου πάνω απ’ τη θάλασσα
Θα πάρω τον καιρό σαν βήμα τυχερό
χειμώνες καλοκαίρια με βλέμμα καθαρό
Μη με ρωτάς που ζεις για να ‘ρθεις να με βρεις
τα σύνορα του κόσμου μονάχη να διαβείς
Κουράστηκε η ψυχή μου ελπίδες να μετρά
να βλέπει τα καράβια κρυμμένη στη στεριά
θέλω να βγω στον ήλιο στο φλογισμένο φως
στο γέλιο των ανόμων αθώος και μικρός
Δημήτρης Ζερβουδάκης/Στεφόπουλος Αλέξανδρος
L’Effondrement
-
Πολυαγαπημένε μου Πιτσιρίκο, σε χαιρετώ. Όχι, δεν πάω πουθενά, έτσι πέρασα
να πω ένα γεια. Χάζευα εχθές την σελίδα της Washington Post και, αφού δεν
έβρι...
3 hours ago
1 comment:
Τέλεια! Όπως πάντα!
Και οι στίχοι μιλούν στην ψυχή!
Post a Comment